
Is de belgische staatsgrens het waard, dat is de vraag dat ieder van ons zich zou moeten stellen. Is zo'n grens het geld waard als je weet dat 40% van de werkende bevolking in Wallonie voor de overheid werkt. Is zo'n grens het geld waard als je weet dat we nog altijd met een vlaamse minderheid in de federale regering te maken hebben. Een regering waar de vlaming alleen maar ja te knikken heeft. Zo'n regering blijft enkel op de been omdat enkele vlaamse politici zich geroepen voelen om 'verantwoordelijkheid' te nemen. Klinkt mooi, maar voor wie? voor zichzelf? Of voor 'de mensen'. Hebben die 'mensen' dan echt baat bij een regering die niets doet, een regering die enkel poogt de 'perceptie' te wekken dat men vanalles doet? Ik stel mij de vraag. Is de begroting in evenwicht enkel door de perceptie te wekken als zou ze in evenwicht zijn, neen ik dacht het niet. Is het asiel en migratie dossier opgelost omdat men de perceptie wilt wekken dat het opgelost is, neen ik dacht het niet. Eerst alle migranten toelaten om daarna vast te stellen dat er eigenlijk veel te weinig plaats is kan je moeilijk een beleid noemen.
Politiek zou er inderdaad in de eerste plaats voor de mensen moeten zijn, het zou een kader met randvoorwaarden moeten creëren waarin bestaande netwerken, organisaties en individuen hun weg in kunnen vinden met elk hun verantwoordelijkheden. Alle respect voor mensen die willen vasthouden aan België, iedereen heeft recht op een mening. Maar als de argumenten enkel emotioneel zijn kan je misschien enkel het woord behouden. Een collectieve verarming is een prijs die we niet noodzakelijk hoeven te betalen. De vlaming die premier wordt zal er alleszins niet wakker van liggen, hij zal niet verarmen ...
Vlaanderen en Wallonië kunnen altijd samenwerken daarvoor is er geen extra regering nodig. Meer autonomie voor Wallonië en Vlaanderen zijn goed voor zowel Wallonië als Vlaanderen. De toekomst ligt wat mij betreft in Europa en de deelstaten.
No comments:
Post a Comment