De scheiding der geesten (22/07/08)

Koning en Kardinaal hebben gesproken. Dat hoort er bij op een 21 juli. "De scheiding der geesten is geen fataliteit”, zegt Albert II, “eenheid en verdraagzaamheid, met eerbied voor de identiteit van elke gefedereerde entiteit, zijn de enige uitweg in onze democratische samenleving. In ons land moeten wij nieuwe vormen van samenleven bedenken. " Kardinaal Danneels van zijn kant, roept in de Brusselse kathedraal de hulp van de hemel in opdat er een beter begrip zou ontstaan tussen de burgers en gemeenschappen van ons land. “Wat ook hun verschillen mogen zijn". De woorden van vorst en prelaat krijgen grote weerklank in onze pers. Voor wie geneigd zou zijn om net als Albert te geloven dat de scheiding der geesten geen fataliteit is, of voor wie met de kardinaal wil bidden voor de goede verstandhouding, laat ik ter overweging even meegenieten van het soort proza dat wij in de Vlaamse Rand rond Brussel in onze brievenbussen krijgen. Aangezien B-H-V nog altijd niet gesplitst is, doen de Franstalige partijen namelijk actief aan stemmenronselarij in Halle-Vilvoorde. In een huis-aan-huis blaadje van MR lezen we naast de gebruikelijke pleidooien tegen de splitsing van de kieskring en voor de uitbreiding van Brussel het volgende: “S'il y a une patrie à donner aux francophones, s'il y a une patrie à leur faire aimer, c'est une patrie francophone, une Belgique francophone. ” (Als er een vaderland bestaat voor Franstaligen, dan is dat een Franstalig vaderland, een Franstalig België.) Het zijn de slotwoorden van een stuk, ondertekend door niemand minder dan Didier Reynders. En hij tekent niet alleen als partijvoorzitter, maar ook als minister en vice-premier van de federale regering. Dezelfde man die op 21 juli minzaam glimlachend naar de preek van de kardinaal luistert en naast de koning op de tribune voor het paleis zit. Dit soort provocaties, dat illustreert hoe fataal de scheiding der geesten wel geworden is, en dat bij veel inwoners van de Vlaamse Rand terecht in het verkeerde keelgat schiet, krijgt weinig of geen weerklank in de media… Nochtans is de Vlaamse Rand voor het overige niet weg te branden uit de actualiteit. Het marktreglement van Merchtem, de speelpleinwerking van Liedekerke, de sociale kavels in Zaventem, de sociale koopwoningen in Vilvoorde, het taalmeldpunt van Overijse…. Allemaal pogingen om het Vlaams karakter van de gemeenten van de Vlaamse Rand te beschermen en te versterken. De Franstalige media schreeuwen iedere keer moord en brand. Uit hun duiding blijkt een moreel superioriteitsgevoel. Zij zijn de verdedigers van de vrijheid. Wij zijn de verdrukkers. Zij zijn een voorbeeld van openheid, wij zijn achterlijk in het beklemtonen van onze eigenheid. Maar ook in bepaalde Vlaamse media huilen de wolven dagelijks mee. “Wat is er toch aan de hand in de Vlaamse Rand,” vraagt journaliste Liesbeth Van Impe zich af in een analysestuk in De Morgen, “het lijstje van gemeenten die de grenzen van de taalpolitiek aftasten, wordt stilaan onrustwekkend lang.” ….Onrustwekkend, u leest het goed. Het probleem is dat nogal wat redacteurs van Franstalige media in de Vlaamse Rand wonen en dus betrokken partij zijn -hoofdredactrice Béatrice Delvaux van Le Soir woont bijvoorbeeld in Dilbeek-, terwijl de meeste Vlaamse hoofdredacteurs daarentegen ver van de realiteit in de Vlaamse Rand wonen. Franstalige politici vechten de Vlaamse wooncode aan bij de Europese Commissie en de VN, ze halen vervolgens de Raad van Europa naar hier voor een onderzoek naar de niet-benoeming van drie wetsovertreders tot burgemeester… En meer is er blijkbaar niet nodig opdat ook sommige Vlaamse politici hun kluts kwijtraken. Zo reageert Vlaams minister Keulen scherp op een taalmeldpunt in Overijse. “Middeleeuws” zegt hij, en “ongrondwettelijk”. Later moet hij die woorden wel terugtrekken, maar goed. Volksvertegenwoordiger Vera Dua (Groen!) uit Gent voelt zich in het Vlaams Parlement geroepen om ons, de lokale politici van de Rand, de mantel uit te vegen. Wij zitten volgens haar op een gevaarlijke glijbaan naar totale onverdraagzaamheid en bezorgen Vlaanderen een beeld van een bekrompen maatschappij. Haar zedenpreken contrasteren schril met haar stilzwijgen in andere dossiers. Als ik bijvoorbeeld in het Vlaams Parlement herhaaldelijk interpelleer over de schande van de Nederlandsonkundige dringende medische hulpverlening in Brussel en de Vlaamse Rand, kijkt mevrouw Dua de andere kant uit. Ze blijft afwezig in het debat, net als een groot deel van de pers. We zijn ontgoocheld en boos omdat dit debat niet eerlijk wordt gevoerd. We nemen als lokale bestuurders in de Vlaamse Rand 101 initiatieven om de integratie van anderstaligen te bevorderen. Terwijl wij worden gebrandmerkt als kleingeestig, zijn het wel de Franstaligen die in de Vlaamse Rand op puur etnische basis aan politiek doen. Het enige bindmiddel van de lokale UF-lijsten is de Franstaligheid ! Je moet er hun pamfletten maar eens op nalezen. En al jaren nemen de Frantaligen probleemloos initiatieven die verdacht veel lijken op die waarvoor wij aan het kruis genageld worden. Het taalmeldpunt van Overijse wordt afgebrand als middeleeuws. Maar de Franstaligen hebben al jaren een eigen taalmeldpunt via het ‘Office des Consommateurs Francophones’, via ‘Carrefour’ en ‘Maison de la Francité’. Zo kan je bijvoorbeeld op hun website lezen dat er in het Brusselse shoppingcentrum Basilix naar hun zin te veel Nederlands gesproken wordt, of dat ze elders in Brussel tussenkomen als er te veel Nederlandstalige reclameaffiches hangen…. Heeft de Vlaamse pers hierover ooit zijn misprijzen geventileerd? Middeleeuws? Neen dus. De gemeente Liedekerke wordt gestigmatiseerd omdat ze de toevloed van anderstalige kinderen op haar speelplein uit veiligheidsoverwegingen wil inperken. “Discriminerend”, schrijft onze pers. Maar in de brochure over de speelpleinen van de Brusselse gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe lezen we het volgende: “Pour des raisons d’organisation, seuls les enfants capables de s’exprimer en français (notions de base) et, pour les petits, qui ne portent plus de langes (Sauf pour la sieste – Prévoir, dans ce cas, des langes-culottes) sont acceptés aux activités'. Burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe is FDF-voorzitter Olivier Maingain. Nederlandstalige kinderen komen zijn Brusselse speelpleinen dus niet op! Heeft iemand hierover iets gelezen in de Vlaamse pers, hebt u mevrouw Dua iets horen pruttelen over discriminerend…? Ik ook niet. Toen ik minister Keulen begin april hier in het Vlaams Parlement op wees was zijn enige reactie: “Over die gemeente heb ik geen enkele bevoegdheid. ” Wij worden met de vinger door sommige van onze eigen Vlaamse politici…. Werd Maingain terecht gewezen door de andere Franstalige politici? Niet dus. Twee maten, twee gewichten. We kennen het ondertussen… maar wennen doet het niet. De scheiding der geesten niet fataal, Sire? Wat is ze dan wel?

Auteur: Mark Demesmaeker Vlaams parlementslid