Brabançonne

Aan politici op de Belgische nationale feestdag vragen naar hun kennis van geschiedenis en naar de tekst van de Brabançonne is een goed idee voor 'Man bijt hond', of als grappige afsluiter voor het nieuws. Maar ermee openen in het algemene nieuws is een brug te ver. De overdreven aandacht die RTBf- journalist Christophe Deborsu er probeert aan te geven, heeft niets meer te maken met objectieve journalistiek.

Het valt steeds weer op hoe Franstalige journalisten hun persoonlijke mening verwerken in hun reportages. Het dédain waarmee veel journalisten van de RTBf, Le Soir en La Libre Belgique naar la Flandre profonde kijken, is bijna altijd voelbaar in hun verslagen. Veel van die verslaggevers wonen in Brussel en komen zelden of nooit buiten hun elitaire Franstalige kringen. Over Nederlandstalig België wordt dikwijls bericht door een journalist die afstamt van een Franstalige bourgeoisfamilie uit Vlaanderen. En in die kringen is men heel erg bang voor een zelfbewust Vlaanderen.

Ze aarzelen dan ook geen moment om feiten die Vlaanderen belachelijk maken of als racistisch voorstellen buiten alle proporties op te blazen, in de hoop dat de buitenlandse verslaggevers in Brussel - die bijna uitsluitend de Franstalige media volgen - het negatieve beeld van Vlaanderen zullen uitdragen tot buiten de grenzen.

Het vorige incident met Yves Leterme over de Franstaligen en het Nederlands paste daar in. De nepdocumentaire 'Bye Bye Belgium' van de RTBf ook. De aanpak van het 'Brabançonne-incident' is er opnieuw een uiting van.

Leterme is voor veel Franstaligen aangeschoten wild sinds CD&V in kartel ging met de N-VA. Over Guy Verhofstadt en Rudy Demotte wordt helemaal geen heisa gemaakt. Nochtans wist Verhofstadt in dezelfde RTBf-reportage niet waarom hij acht jaar lang als premier op 21 juli naast de koning mocht zitten. Het gewauwel van Demotte over opstandige zuidelijke provincies deed meer denken aan de Amerikaanse burgeroorlog dan aan de Belgische geschiedenis.

Deborsu beweerde in het VRT-journaal dat hij Leterme een volledige dag volgde als formateur en dat het Brabançonne-incident een 'gelukstreffer' was. Volgens de woordvoerster van de formateur klopt dat niet: 'Deborsu noch iemand anders van de RTBf heeft vooraf met ons contact opgenomen voor een reportage over de formateur.'

Als dat klopt, dan liegt Deborsu. Een kwalijke kwaliteit voor een beroepsjournalist.

Gelukkig zijn er nog collega's die het hoofd koel houden, zoals Wim De Vilder van het VRT-journaal. Hij legde op 21 juli Deborsu op de rooster en die was dat soort objectieve benadering duidelijk niet gewend. Hoe zou dat komen?

Chris Michel (ex-VTM journalist)